Een echo in de ruimte
Weerkaatst van mijn hoofd
Naar mijn buik en terug
Er wordt een spel gespeeld
En een ruimte uitgehold
Diep, groot, breed
Wat is mijn bestemming
Waar moet ik heen
Onstuimig onbestemd
Onrustig soms getemd
De echo zoemt
En leegte resoneert
Stilletjes wordt het leven
Dat ooit was
Dat is en dat zal komen
Gemist
De leegte als
Een groot niet weten
Een raadsel
Over het leven
Over al dat wat is
En niet
Waar is het eind
Als ik het begin niet zie
Is het schoonheid
Of walging
Is het rust of
Frustratie
Angst of verdriet
Ik overweeg
Maar zie het niet
Het trekt het roept het spuugt
Ik zie het niet
Ik zie het niet
Wat is de schoonheid van leegte
De schoonheid van het zijn
De schoonheid van niet weten
De schoonheid van herinnerpijn
Als ik durf
Dan wankel ik
Traag, gestaag
Niet voor, niet achter
Uit mijn hoofd in mijn lijf
Een duik in het diepe lege
Een duik in wat
En waarom
Om te ervaren of beleven
Heel even
Wat als ik stil sta
Niet beweeg
Wat als ik zonder geluid
Geruisloos zweef
Als al dat wat is
Er mag zijn
Zonder betekenis
En zonder doel
Wat blijft er dan over
Naast mijn melancholische gevoel?